خداوند متعال همه کائنات و انسان را با ساختار ریاضی خلق کرده، یعنی همه چیز و از جمله وجود انسان دارای مقدار و اندازه است. نه تنها بخش طبیعی انسان ساختار ریاضی دارد بلکه بخش الهی و معنوی او نیز با مقدار و اندازه خلق شده است. از مهمترین قَدَرهای بخش الهی و خداخواهِ انسان نزدیکی و شبیه شدن به خداست و عبادت نردبانی است که انسان را در مسیر نزدیک شدن به خدا سریعتر بالا می‌برد. عبادت و سجاده همچون باشگاهی است که باعث قدرتمند شدن بخش الهی انسان می‌شود.
رکوع و سجود ارکان عبادت اند. سجده عملی عبادی به معنای گذاشتن پیشانی بر زمین به نشانۀ خضوع انسان در مقابل خدا است که از برترین عبادات به شمار می‌رود. سجده چون بال پروازی است که می‌توان با آن پرواز کرد و تا خدا اوج گرفت. سجده قلۀ عبادت و بهترین شکل ابراز بندگی در برابر خداوند است. در سجده انسان همه طبیعتش را به خاک می‌کشد که فطرتش تا نزدیک شدن به خدا اوج بگیرد. چون زمانی انسان به خدا نزدیک می‌شود و شباهت به خدا پیدا می‌کند که تمام وجود انسان و در حقیقت روح او ساجد شده باشد.
کارگاه «جایگاه سجده در سلوک انسانی» کارگاهی فوق‌العاده کاربردی است برای نزدیکی و شباهت به الله که در آن دربارۀ هیئت ظاهری سجود، جایگاه و باطن سجده، معنای سجده، تفسیر سجده بحث شده است.