می‌دانیم که مرگ یا وفات پایان زندگی و یا پایان حرکتی که ما از دنیا به سمت مقصدی معلوم شروع کرده‌ایم، نیست. انسان حرکت خود را از دنیا آغاز نموده و بخشی از آن را در مدت زمانی که عمر نامیده می‌شود طی می‌کند. اما این حرکت با انتقال او به دنیای ابدی پایان نمی‌یابد و تا بی‌نهایت ادامه دارد.

پیمودن این مسیر پر از فراز و نشیب که بالاخص زوایای بعد از مرگ آن ناشناخته و پنهان است نیاز به کشف اطلاعات بیشتری دارد.
براستی، نقطۀ واقعی شروع این حرکت کجاست؟ امتداد مسیر از کجا می‌گذرد؟ این جاده را چگونه باید طی کرد؟ چطور می‌شود با موفقیت به جهان ابدی پیوست؟
پاسخ به این سوالات همان نقشۀ راهی است که در کارگاه «راهشناسی» مطرح شده است.
ما در این کارگاه یاد می‌گیریم که حرکتِ درست نیاز به دو اصل مهم دارد:
– شناخت
– آگاهی
اساساً بدون این دو عنصر حرکت انسان‌ها در این مسیر به بیراهه‌های متعددی ختم خواهد شد.
کارگاه «راهشناسی» در ابتدا شناختی از «منِ حقیقی» انسان ارائه کرده و سپس راهی را که برای رشد و بالندگی این بخش از وجود انسان نیاز است به او می‌نمایاند.