قرآن چه قشنگ می‌گوید؛ بی‌خیالِ دنیا!

«لِكَیْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ؛ بر آنچه از دست‏ شما رفته اندوهگین نشوید و بر آنچه به شما داده شده شادمانى نكنید.» (حدید/۲۳)

همۀ هنر یک انسان، این است که بیاموزد از تمام لذت‌های پاک دنیا، بهره ببرد، اما به آنها نچسبد و آویزانش نگردد.

چسبندگی و وابستگی، اگر به چیزی ایجاد شد، راه‌بندانت به سمت یک تولد سالم آغاز می‌شود!
درست شبیه جنینی که در رحم مادر، مشغولِ بازی با طنابِ جفتش شده، و از اندام‌زایی باز می‌ماند.
چشمانت از هدفی که برای آن خلق شده‌ای، برداشته می‌شود و همین پایین‌ترها متمرکز می‌مانی و سرگرمِ آنچه که در شأن خلقت و شرافت تو نیست می‌شوی.

آن وقت شبیه همان جنین، که وقت تولد سرو شکلش خجالت‌آور است؛ با هیبتی عجیب و غریب، به دنیایی عظیم، متولد می‌شوی.

وابستگی‌ها،
چسبندگی‌ها،
تعلقات،
دائماً نفس تو را در فشار خواهند گذاشت و ترس از دست دادن‌ها، و هیجانِ به دست‌آوردن‌ها، آرامشِ حرکت به سمت ابدیت را، از تو خواهد ربود.

«زُهد»، کمالی لازم است برای تو؛ اگر می‌خواهی ابدیتی سالم و آرام را تجربه کنی!
از این مجموعه، برای بالا رفتن از این نردبان کمک بگیر.