عبدالعظیم حسنی مشهور به شاه عبدالعظیم و سیدالکریم از سادات حسنی و از راویان حدیث است که تولد وی در ۴ ربیع‌الثانی سال ۱۷۳ق و وفاتش در ۱۵ شوال سال ۲۵۲ قمری نقل شده‌است. نسب او با چهار واسطه به امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) می‌رسد.
شیخ صدوق، مجموعه روایات وی را با عنوان جامع اخبار عبدالعظیم گردآوری کرده است. نقل است که او ایمان خویش را بر امام هادی (علیه‌السلام) عرضه داشت و در زمان او وفات یافت. حرم حضرت عبدالعظیم در شهر ری قرار دارد و زیارتگاه شیعیان است. در برخی روایات ثواب زیارت قبر او برابر با ثواب زیارت قبر امام حسین (علیه‌السلام) دانسته شده است.
دوران زندگی عبدالعظیم مصادف با شرایط خفقان و سرکوب شیعیان توسط بنی عباس بود. او نیز همچون پدرانش سال‌ها تحت تعقیب بود. عبدالعظیم در زمان معتز خلیفه عباسی، به جهت اذیت و ترس از قتل، به امر امام هادی (علیه‌السلام) از سامرا به ری -که از پایگاه‌های مهم عباسیان بود- هجرت کرد و در ری برای زیارت حمزة بن موسی بن جعفر توقف کرد و در آن‌جا مخفی شد.