عبادت؛ اگر درست انجام شود؛

شبیه حس شنا در یک رودخانۀ پرآبِ تمیزی است، که در پایان، انسان، سبکی طهارت و رهائی از چرک گناهان را احساس می‌کند.

عبادت درست، به زحمت انداختن بدن در فعالیت‌های عبادی سنگین نیست؛ بلکه عبادت ابزاریست برای حرکت قلب به‌سمت خدا.

اساساً فاصلۀ میان غیب و قلب انسان، با عبادت صحیح، برداشته می‌شود.

در این میان هرچه قلب، اثرات عبادت را بیشتر جذب می‌کند، تطهیرتر، صاف‌تر و زلال‌تر شده و موانع درونی‌اش، برای دریافت‌های غیبی، کمتر می‌شود، درنتیجه کیفیت عباداتش، افزایش می‌یابد.

عبادت مقبول؛ عباداتی هستند که؛

۱ـ توسط قلب جذب شده، و به درمان بیماری‌های روحی و اخلاقی انسان منجر می‌شود.

۲ـ در شخص قدرت روحی ایجاد کرده، و آرامش و شادی او را تأمین می‌کند.

۳ـ به تکامل انسانی‌اش منجر شده، و چهرۀ زیبایی برای بدن و روحِ او در برزخ، ترسیم می‌کند.

مجموعۀ «چگونه عبادت کنم؟» برگرفته از (مباحث معنوی شب‌های احیاء) به ما مهارت‌های تخصصی عبادت را می‌آموزد، تا بتوانیم با تسلط بر اعمال عبادی، سوار بر این مرکب‌ها شده، و با دو بال استمرار و استقامت، به‌سمت هدف نهایی خلقت‌مان، حرکت کنیم.