می‌دانیم که عدد صفر به خودی خود هیچ ارزش عددی و ریاضی ندارد. حال اگر کنار آن عدد «یک» قرار بگیرد، دارای ارزش و اعتبار می‌شود. اگر میلیاردها صفر کنار هم جمع شوند عددی را تشکیل نمی‌دهند و احتیاج به عدد یک هست که کنار این صفرها قرار بگیرد تا آنها مفهوم پیدا ‌کنند و صاحب ارزش شوند. ما انسان‌ها مثل همین صفرها هستیم، همه فقر مطلقیم. ما ذاتاً فقیریم و احتیاج به یک نیروی یکتای قائم داریم تا در کنار او معنا بگیریم.
انسان به دلیل همین فقر ذاتی که دارد، محتاج دعاست. یعنی نه تنها در برآورده ساختن نیازهای خود وابسته به خداست، بلکه از آن مهمتر، در اصلِ هستی خود نیز وابسته به پروردگار یکتا است و به دعا نیاز دارد. از طرفی، فطرت خداجوی انسان همیشه دنبال یک قدرت غیرقابل شکست و نامحدود است که در برآوردن احتیاجات او توانا باشد و اولین اثر دعا نیز پر کردن همین خلاء فطری است که در وجود انسان‌ها نهاده شده است. انسان دائماً به وسیله دعا می‌تواند معشوقش را صدا کند با او انس بگیرد و اضطراب‌ها، تنهایی‌ها و غصه‌های خود را برطرف کند.
«ارتباط با قدرت نامحدود الهی، خدا باوری، خودشناسی، تربیت انسان کامل، یاد خدا و …» عناوینی از آثار دعاست که در این کارگاه به طور مفصل به آنها پرداخته شده و شنیدن آن بخصوص در این برهه از آخرالزمان ضروری و لازم است.