همۀ ارتباطات انسان، در حال شکل‌دهی به باطن او هستند. اما ارتباطات کلامی بیشترین تأثیر را  در ساختار روح او دارند، به‌طوریکه؛ کلمات و سخنان انسان، معرّف حال درونی او، و ترسیم کنندۀ شکل باطنی‌اش هستند.

این نکته را فراموش نکنیم که:

تا زمانی‌که زبان انسان، تربیت نشود؛ محال است زحمات او در ابعاد دیگر خودسازی نتیجه بدهد!

یک زبان پرکار، تمام تمرکز روح را بسمت خود جلب می‌کند، و مانع تمرکز انسان بر آسمان شده و راه دریافت‌های معنوی او را مسدود می‌کند.
ریشۀ عدم تمرکز در نماز، عدم دریافت‌های عمیق از قرآن، عدم توانایی هم‌کلامی عاشقانه با خداوند و معصومین، در بسیاری از موارد، زبان پرکار است.
ریشۀ زبان پرکار، یک بیماری درونی است که باید ابتدا آن را بشناسیم و درمان کنیم.

ـ لازم نیست حتماً ثابت کنیم حق با ماست!
ـ لازم نیست حتماً در همه بحث‌ها شرکت کنیم!
ـ لازم نیست قلب‌مان را به خطاهای دیگران مشغول نگه داریم و جایی همه را بیرون بریزیم باید بتوانیم روح‌مان را تخلیه کنیم!
تخلیه روح ارتباط مستقیم با مهارت‌های کنترل زبان دارد!

این مجموعه یاری‌مان می‌کند تا مهارت تخلیۀ روح، و حفظ آرامش آن را از طریق یادگیری هنر سکوت، بیاموزیم.