همۀ ما همیشه قبل از سفر؛ ابتدا مقصد را مشخص کنیم، و بعد با توجه به مقصدمان، بار سفر می‌بندیم، و از مسیری که ما را به همان مقصد می‌رساند؛ به راه می‌افتیم.

ما در طول عمر کوتاه‌مان در دنیا، به سمت ابدیّت در حرکتیم، و اگر مقصدِ اَمن آن را، که قرآن نامش را بهشت گذاشته، نشناسیم و با ساختار ریاضی، و نظام حاکم بر آن آشنا نباشیم، محال است بتوانیم بار سفرمان را مطابق با شرایط لازم در آنجا، تهیه و تنظیم کنیم.

همان‌گونه که جنین، در مدت ۹ ماه زندگی رحمی، فرصت دارد، تا تمام وسایل لازم برای بهره‌برداری از امکانات دنیا (دست، پا، چشم، گوش و …) را تهیه کند، تا بتواند از شرایط حاکم بر دنیا لذت ببرد.

انسان نیز در طول مدت عمر دنیاییش، فرصت دارد، تا تمام وسایل لازم را برای بهره‌وری از امکانات بهشت، تهیه کند، در غیر اینصورت بعد از تولد به برزخ، عملاً این امکان را برای همیشه، از دست خواهد داد.

اما اینکه

ـ بهشت، چگونه جایی است؟

ـ ما به چه امکاناتی برای بهره بردن از آن، نیاز داریم؟

ـ منظور قرآن از پادشاهان بهشت چه کسانی است؟ چگونه می‌توانیم پادشاه بهشت باشیم؟

ـ منظور قرآن از چشم روشنی‌هایی که در بهشت برای‌مان مخفی کرده چیست؟

ـ چه کنیم تا بهشت زیباتر و وسیع‌تری داشته باشیم؟

مجموعۀ «بهشت» به سؤالات بالا و بسیاری از حقایق ناگفته‌، پیرامون «بهشت» و ساختار آن پرداخته، و مسیر سفر به سمت آن را روشن می‌کند.