أشِم ثراک .. یغمرنی نسیم
وانا بهواک .. تاریخی قدیم
قرّبنی لیک .. یاجرحی العظیم

غریب ماندی… اما خودت پناه و وطن هستی
تنها ماندی… اما آوازه ات تاریخ را پر می کند
تشنه شهید شدی… ولی همه عالم را سیراب کردی
پیکرت خاک آلود…ولی خود تو بهشت عدن هستی

أشِم ثراک .. یغمرنی نسیم
وانا بهواک .. تاریخی قدیم
قرّبنی لیک .. یاجرحی العظیم

خاکت را می بویم… نسیمی وجودم را فرا می گیرد
حکایت عشق من به تو از قدیم الایام است
مرا به خودت نزدیک کن… ای جراحت عمیق درونم

عشقتک الله یعلم
قصیده تجری فی الدم
و (بالحُسینِ أحرار)
شعاری فی مُحرّم

خدا می داند که من عاشقت شدم
تو شعری هستی که در خون من جریان دارد
و «با حسین آزاده هستیم»
شعار من در ماه محرم است

أعوفک وین ما أقدر
یکل ما قلبی یتمنّى
و لو حافی وعلى المجمر
أجی و ممنون أتعنّى
حُسین و کلّی لعیونک
أموت اویاک و اتهنّى
حیاتی ابلا عزا و دمعه
مثل موت و بلا جنّه

تو را رها کنم؟ چگونه؟ نمی توانم…
ای تمام تمنای من
حتی با پای برهنه و بر روی ریگ های داغ
به سوی تو می آیم، به امید اینکه بر سرم منت بگذاری…
حسین! همه وجودم فدای چشمهایت
مردن در راه تو، برای من شیرین است
زندگی من بدون عزاداری و گریه بر تو
مانند مرگی ست که از پس آن بهشتی نباشد

صلاه الله و سلام الله
.. على اجروحک یبوالأکبر
وانا بکل خطوه فی عمری
.. أعیشک و الحزن یکبر

سلام و درود خدا
به زخم های تو ای پدر علی اکبر
لحظه به لحظه ی عمرم را
با یاد تو زندگی کردم و غم تو در سینه ام روز به روز بزرگ تر شد

إذا ثار العطش بیّه
.. أحس بغربتک أکثر
واردد یا نفس هونی
.. و ارتّل سوره الکوثر

هر گاه تشنه می شوم
به یاد غربت تو می افتم
و تکرار می کنم که ای نفْس! بعد از حسین، زندگی ارزش ندارد
و سوره کوثر را می خوانم

أنا العطشان إلى العطشان
ذبحنی بمصرعه المذبوح
حُسین و هالإسم قرآن
نزف آیاته کلها اجروح

من تشنه امام حسین هستم
قصه ی کشتن تو جانم را از من گرفت
نام حسین خودش یک قرآن است
که از آیه هایش خون می چکد

و بسمِ اللهِ یا دمعی
سنتلو الظامیءَ المحروم
حسیناً و احسیناهُ
وما أدراکَ ما المظلوم

بسم الله، ای اشک چشمهایم
که روضه امام مظلوم و محروم را خواهیم خواند
وای حسین وای حسین
چه کسی از تو مظلوم تر است