تمام آرزوهای من، انتخاب‌های من، رفتارها و افکار من، در چهارچوب شناخت من از خودم، تعریف می‌شوند!

من برای آینده‌ام همان‌گونه تصمیم می‌گیرم، که خودم را در آن قالب تعریف می‌کنم.

اگر تعریف من از خودم، حقیقی، درست و مهندسی شده، نباشد؛ به طور قطع می‌توان گفت، همۀ تصمیم‌ها، ارتباط‌ها، انتخاب‌ها، افکار و رفتارم، حتی اگر به موفقیتی ظاهری نیز ختم شوند؛ باز مرا به عنوان یک انسان، که خداوند هدفی عظیم از خلقتش داشته، به شکست محکوم می‌کنند!

جالب است بدانید؛

ما می‌توانیم تمام عمر را در دنیا، بدون ترس از هیچ شکست و عقب‌گردی زندگی کنیم؛ اگر از مسیری که در آن به سمت جلو حرکت می‌کنیم، مطمئن باشیم. و این اطمینان از مسیر، فقط در یک حالت اتفاق می‌افتد؛

ـ اینکه بدانیم، ما کیستیم؟

ـ چرا اینجاییم؟ قرار است به کجا برویم؟

ـ ساختار روح ما چیست؟

ـ چگونه می‌توان این روح را آرام نگه داشت؟

ـ چگونه می‌توان هم در دنیا از نهایت لذّت برخوردار بود، و هم در آخرت سعادتمند؟

ـ چگونه می‌توان جوری تصمیم گرفت و انتخاب کرد، که هرگز طعم شکست را نچشید؟

ـ چگونه می‌توان به الگویی صحیح در خانواده و اجتماع، برای دیگران تبدیل شد؟