يُكَوِّرُ اللَّيْلَ عَلَى النَّهَارِ وَ يُكَوِّرُ النَّهَارَ عَلَى اللَّيْلِ (زمر، آیۀ 5)
اوست که شب را بر روز داخل مى‌كند و روز را بر شب..( شب را بر روز می‌پیچد و روز را بر شب)

او پردۀ تاریک شب را می‌آورد و بر روشنای روز می‌اندازد،
سپس درخششِ روز را می‌آورد و روی تاریکی می‌کشد.
بر هم نهادنِ بی‌شمارِ شب و روز بر یکدیگر،
آیینه‌ای از وجود انسان است؛
کارهای تاریکِ او، نورِ قلب را به مُحاق می‌برند و
کارهای روشنش، تیرگیِ قلب را پوشیده می‌دارند.
کاش آدمی بداند که
اوست که نورِ مطلق است و پوشانندۀ همۀ تاریکی‌ها..