«مبعث» اسم زمان از ریشه «بعث» است، و «بَعْث» در لغت برانگیختن و روانه کردن چیزى است. بِعثَت برگزیده‌شدن حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌آله) به پیامبری و آغاز رسالت اوست که بنابر مشهور، در ۲۷ رجب سال چهلم عام الفیل روی داده است. از این‌رو در فرهنگ شیعی، ۲۷ رجب به‌عنوان «عید مبعث» گرامی داشته می‌شود. بعثت پیامبر سرآغاز دین اسلام و مقدمه برچیده‌شدن بت‌پرستی از حجاز بود. هرچند بعثت درباره برگزیدن همه پیامبران به نبوت کاربرد دارد اما از آن برگزیدن حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌آله) به پیامبری به ذهن متبادر می‌شود.
بعثت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌آله) بنابر مشهور در ۴۰ سالگی و بنا به قولی، در ۴۳ سالگی حضرت داده است. پیامبر وقتی که در غار حرا به تفکر و عبادت مشغول بود، با نزول نخستین آیات سوره علق، بعثتش آغاز شد و با نخستین آیات سوره مدثر ادامه یافت. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌آله) ابتدا همسرش خدیجه و پسر عمویش علی (علیهاالسلام) را در جریان نبوت خویش قرار داد.
در قرآن کریم از بعثت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌آله) تعبیر به منت شده است. منّت از ریشه «مَنّ»، به معناى سنگى است كه براى وزن كردن اجسام به كار مى‌رود و اعطاكردن هر نعمت سنگين و گرانبهايى را منّت گويند. و بعثت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌آله) به واسطه آثار وبرکات فراوانی که دارد نیز منت یعنی نعمتی بسیار بزرگ معرفی شده است.