احمد بن موسی بن جعفر ملقب به شاهچراغ و مشهور به سیدالسادات الاعاظم، از فرزندان امام کاظم (علیه‌السلام) است. تاریخ ولادت وی مشخص نیست. او از امامزادگان مشهور در ایران است. او را در زمرۀ محدثانی می‌شمارند که احادیث زیادی از پدر و اجداد بزرگوارش نقل کرده است.
شیخ مفید از احمد با بزرگی و عظمت یاد کرده، می‌گوید: احمد بن موسی (علیه‌السلام) فردی کریم النفس، جلیل‌القدر و پرهیزکار بود که پدرش او را دوست داشت و بر دیگر فرزندان مقدم می‌کرد. هر چند پس از شهادت امام هفتم، عده‌ای به گمان امامت احمد بن موسی (علیه‌السلام) جلوی منزل ام‌احمد اجتماع کردند، احمد بن موسی با صراحت اعلام کرد: آن چنان که شما در بیعت من هستید، من در بیعت برادرم علی بن موسی الرضا هستم و او ولی خدا، پیشوا و جانشین پس از پدرم است.
احمد بن موسی (علیه‌السلام) در زمان خلافت مأمون همراه با کاروانی عظیم که جمعیت آن تا پانزده هزار گزارش شده است به ایران مهاجرت کرد، دلیل مهاجرت وی دیدار برادرش علی بن موسی الرضا (علیه‌السلام) بود که در میانه راه از شهادت برادر آگاهی یافت و برای خونخواهی او در شیراز ماند و در همان جا به شهادت رسید. مقبره وی در شیراز، مدت‌ها مخفی بود.