امام جعفرصادق (علیه‌السلام) ششمین پیشوای شیعیان در هفدهم ربیع الاول سال ۸۳ ه.ق در مدینه متولد شد. پدر ایشان امام باقر (علیه‌السلام) و مادرش ام فروه است. امام صادق (علیه‌السلام) در سال ۱۱۴ هجری قمری پس از شهادت پدرش در سن ۳۱ سالگی به امامت رسید. حضرت پیش از رسیدن به امامت به‌عنوان برجسته‌ترین شاگرد مکتب امام باقر (علیه‌السلام) در جلسات آن حضرت شرکت می‌کرد.
34 سال دوران امامت امام مصادف بود با اواخر حکومت بنی‌امیه و اوایل حکومت بنی‌عباس. در این دوران جامعه اسلامی از نظر سیاسی- اجتماعی با تحولات مهمی روبرو بود. امام از اوضاع آشفته دستگاه خلافت اموی استفاده و برنامه اصلاحی و نهضت فرهنگی خود را آغاز کرد و با توجه به فرصت مناسب سیاسی و نیاز شدید جامعه، دنباله نهضت علمی و فرهنگی پدرش را گرفت و حوزه وسیع علمی و دانشگاه بزرگی به‌وجود آورد و در رشته‌های مختلف علمی شاگردان بزرگی تربیت کرد. شمار شاگردان و راویان او را ۴۰۰۰ نفر دانسته‌اند.
امام صادق(علیه‌السلام) در میان پیشوایان فقهی اهل‌سنت نیز جایگاه بالایی دارد. ابوحنیفه و مالک بن اَنَس از او روایت کرده‌اند. ابوحنیفه او را عالم‌ترین فرد در میان مسلمانان دانسته است.