از وقتی چشم باز کردیم؛ محرّم را به جامه‌های مشکی و دسته‌جات و هیئات عزاداری شناختیم… آن‌قدر که هر که هستیم و هر کجای دنیا زندگی می‌کنیم، برای خودمان هیئت و خلوتی را دست و پا می‌کنیم تا از قافلۀ عزاداران امام حسین (علیه‌السلام) جا نمانیم.

اما شده یکبار با خودمان فکر کنیم،
ـ چرا برای حادثه‌ای در ۱۴ قرن پیش، باید چنین گریست و عزاداری کرد؟

ـ هدف از این همه هیاهو و شور حسینی در ایام محرم و صفر، چیست؟ و عزادار حقیقی که مورد تأیید خداوند باشند، کیست؟

ـ چرا این همه انحراف‌ و آفات در عزاداری‌ها، به وجود آمده است؟

ـ چرا برای عزادارن حسینی این همه ارزش و مقام، روایت شده است؟

این مجموعه کمک‌مان می‌کند تا؛
از پوستۀ ظاهری عزاداری‌ها، به باطن عمیق این مجالس صعود کنیم.
کمک‌مان می‌کند تا بیاموزیم، عزاداری صرفاً به گریه و سینه زنی ختم نمی‌شود، بلکه عزاداری حقیقی، یک سلوک، برای طی مراتب انسانی است، که شخص عزادار، از مرتبۀ نازلۀ آن که همان صورت ظاهری عزاداری است، آرام آرام به مرتبۀ پنجم آن که «روح حماسه و انتقام» است، صعود می‌کند.

و اگر این صعود انسانی در روح عزادار اتفاق بیفتد، او به مقام عزادار حقیقی رسیده، و با امام و هم‌درجۀ با او محشور خواهد شد.
چه شهید شود! و چه در بستر، از دنیا رود!

مجموعۀ عزادار حقیقی، مراتب پنج گانۀ سیر و سلوک یک عزادار را تا رسیدن به بالاترین مقام انسانی، شرح می‌دهد.