Lonely and tired in search of the lost key,
تنها و خسته در جستجوی آن کلید گمشده،

Looking at the midnight sky to grasp this mystery,
نظاره‌گر آسمان نیمه‌شب در پی رازی نهفته،

Crying desperately to find an answer:
گریان و ناامید در جستجوی یک پاسخ

Why am I of my heart’s condition unaware?
چرا این‌گونه سردرگم و سرگردانم؟

Where did I come from? What have I come for?
از کجا آمده‌ام؟ با چه هدفی اینجا هستم؟

Where am I going? Finally wont You show me my home?
به کجا خواهم رفت؟ آیا زمانی می‌رسد که مقصد مرا برایم روشن نمایی؟

Trying to make sense of the meaning of life,
در تکاپوی درک مفهوم زندگی؛

Why did God leave us alone in the middle of nowhere?
که چرا خداوند، میان این ناکجاآباد، تنها و بی‌کس رهایمان کرده؟

Why all the suffering, the sorrow, and strife?
و چرا این‌همه رنج، اندوه و جدال؟

Did God create man for oppression?
مگر خداوند بشر را برای ظلم کردن خلق کرده؟

An aborted life, a woman distressed by false freedom in this land;
یک زندگی بی‌‌فرجام، و زنی پریشان از آزادی دروغین این سرزمین،

A desperate addicted man, with hangover eyes,
مردی وامانده، گرفتار در دام اعتیاد با چشمانی خمار،

And a knee, the helpless black neck crushed under its pressure.
و گردن سیاه بی‌پناهی در زیر فشار زانویی خرد شده.

Can the truth be hidden by lies?
مگر میشود حق، در پس باطل پنهان شود؟

O Merciful Lord, who created man!
ای پروردگار مهربان، که انسان را آفریدی!

When will these sufferings and hardships end?
پایان این رنجها و مشقات کی خواهد بود؟

When will this long, steep road reach the purpose of Your plan?
و این جاده طولانی پرپیچ و خم به مقصدی که تو برایش مقدر کردی کی خواهد رسید؟

Will the lost man achieve what You did at first intend?
آیا این بشر سرگشته به آنچه تو در ابتدا برایش مقرر کرده بودی دست‌خواهد یافت؟

There came a voice from my heart: O My servant!
ندایی از قلبم به گوش رسید:
ای بنده‌ی من!

I created you for the highest perfection
من تو را برای عالیترین کمال خلق نمودم

And I set your path in the best direction;
و جاده زندگیت را در بهترین مسیر قرار دادم

I guided you to a goal, lofty, most fervent.
و تو را به سوی هدفی والا و پرشور رهنمون گشتم

But you’ve moved away from it without thinking of the aftermath.
اما تو از آن گمراه شدی بی‌آنکه به عواقبش بیندیشی.

And bewildered, you have lost the straight clear path,
و سرگشته، صراط مستقیم و روشن را گم کردی

You’re entertained with the pleasures of this material world
تو سرگرم لذات این دنیای مادی شدی

And fallen from heaven, in dire confusion hurled.
و غرق در این گم‌گشتگی مهلک، از آسمان سقوط کردی؛

This is the reason for all your sufferings and misery.
این دلیل تمام رنجها و بدبختیهای توست.

Your soul’s dreaming of the time you were united with Me.
روح تو در حسرت وصال من است.

Give your hand to the Saviour to bring you back to My arms with glory
دستت را به منجی بده تا تو را با شکوهی دوباره، به آغوش من بازگرداند،
And make the end of the world according to God’s story.
و سرنوشت جهان را بر تقدیر من رقم بزند.