آدمها عاشق که می‌شوند،
چرتکه‌هایشان از کار می‌افتد!
دیگر به توقع پاداش، کار نمی‌کنند!
می‌خواهند به چشم دلبرشان بیایند… همین!
می‌خواهند بقدرِ دوست داشتن‌شان، دوست داشته شوند!

توقع، شرح حالِ بی عشقی است.
عشق از یک در که بیاید، توقع از در دیگر، می‌رود!
برای عاشق، فقط همین مهم است، که امین باشد برای دلبرش،
و باری را فقط برای او، از زمین بردارد!
برای اینکه او ببیند،
او بخندد،
او لذت ببرد …

و اوست که برای پاداشِ عاشقانِ خویش، بشدت کافیست!

لا أسئلکم علیهِ مالاً
إن أجریَ الّا علیَ الله …

هود / ۲۹