«رنگ رخساره خبر می‌دهد از سِرِّ درون»

زبان هر انسان، آیینۀ درون اوست. آنچه در لابلای حرکات زبان او به نمایش گذاشته می‌شود؛ میزان عقلانیّت، شعور، سلامت و تقوایِ درونی هر انسان است.

خروجی‌های زبان، میزان ظرفیت قلب انسان را نیز محک می‌زنند!

انسان‌هایی که توانایی سکوت، در برابر مجادله‌ها، غیبت‌ها، سخن‌چینی‌ها، و… را دارند و زبان خویش را آلوده نمی‌کنند؛

در نهایت قلب و روح سالم‌تری داشته؛ و ظرف ایمان‌شان بزرگتر و پاک‌تر است.

ادای واژه‌های لغو یا زشت از زبان کسی؛

ـ هم نشان‌دهندۀ زشتیِ باطن اوست!

ـ هم زشت کنندۀ باطن اوست!

یادمان باشد که تنها با کنترل زبان و استفاده از دایرۀ واژگان صحیح، آرام آرام به تطهیر باطن‌مان خواهیم رسید.

خداوند در قرآن، مسیر تطهیر زبان را روشن نموده است؛

«وَ قُل لِعبادی، یَقولُ الّتی هِیَ أحْسَن…؛ و بندگانم را بگو که همیشه سخن بهتر را بر زبان آرند»(اسراء/53)

مهم‌ترین عامل پیوند قلوب انسان‌ها، نه به کارگیری کلمات خوب؛ بلکه به کارگیری بهترین کلمات ممکن، و رعایت «ادب زبان» است!

به‌طوریکه علّت تعداد کثیری از دعواها، طلاق‌ها، گسستگی‌ها و … عدم رعایت ادب در مرتبۀ زبان است.

کارگاه آموزشی «مهارت‌های کلامی»، مجموعه‌ای کامل از بررسی عوامل افسارگسیختگی‌های زبان و تمارین تأدیب آن برای رسیدن به مهارت کنترل زبان است.

باشد با رسیدن به «ادب در کلام» مسیر سلوک انسانی را با سرعت بیشتری طی کنیم.