از وقتی چشم باز کردیم؛
محرّم را به جامه‌های مشکی و دسته‌جات و هیئات عزاداری شناختیم… آنقدر که هر که هستیم و هرکجای دنیا زندگی می‌کنیم، برای خودمان هیئت و خلوتی را دست و پا می‌کنیم تا از قافله‌ی عزاداران امام حسین (علیه‌السلام) جا نمانیم.

اما شده یکبار با خودمان فکر کنیم،
ـ چرا برای حادثه‌ای در ۱۴ قرن پیش، باید چنین گریست و عزاداری کرد؟

ـ هدف از این همه هیاهو و شور حسینی در ایام محرم و صفر، چیست؟ و عزادار حقیقی که مورد تأیید خداوند باشند، کیست؟

ـ چرا این همه انحراف‌ و آفات در عزاداری‌ها، به وجود آمده است؟

ـ چرا برای عزادارن حسینی این همه ارزش و مقام، روایت شده است؟

این مجموعه کمک‌مان می‌کند تا؛
از پوسته‌ی ظاهری عزاداری‌ها، به باطن عمیق این مجالس صعود کنیم.
کمک‌مان می‌کند تا بیاموزیم، عزاداری صرفاً به گریه و سینه زنی ختم نمی‌شود، بلکه عزاداری حقیقی، یک سلوک، برای طی مراتب انسانی است، که شخص عزادار، از مرتبه‌ی نازله‌ی آن که همان صورت ظاهری عزاداری است، آرام آرام به مرتبه ی پنجم آن که «روح حماسه و انتقام » است، صعود می‌کند.

و اگر این صعود انسانی در روح عزادار اتفاق بیفتد، او به مقام عزادار حقیقی رسیده، و با امام و هم‌درجه‌ی با او محشور خواهد شد؛
چه شهید شود!
و چه در بستر، از دنیا رود!

مجموعه‌ی عزادار حقیقی؛
مراتب پنج گانه‌ی سیر و سلوک یک عزادار را تا رسیدن به بالاترین مقام انسانی، شرح می‌دهد.