امام اول چراغها را خاموش میکند و بیعت را برمیدارد، تا اهل تردید لشكرش، بروند.
و بعد برای لشکر دشمن، فریاد یاریخواهی سر میدهد، تا اهلِ تردیدِ لشکر دشمن را، به یقین برساند و برگرداند …
اما دشمن به فتنۀ “هلهله” نمیگذارد صدای امام به لشکرش برسد.
فتنۀ «هلهله» امروز هم رسم دشمن است، تا من و شما صدای امام را نشنویم!
گوش ما به کدام هلهله مشغول است؟