کودکیها با شیطنتهایی همراهند،
که وقتی سالها بعد،
برمیگردی و به آنها فکر میکنی، حکمتهای نهفتهشان را مییابی و با لذّت فهم میکنی.
گاهی شیطنتنی را مخفیانه به انجام میرساندیم، ولی ترسی همیشه سایه به سایه همراهمان میدوید؛
اگر بابا بفهمد …
اگر مادر بو ببرد …
و ترس از افشای این شیطنتها،
در حقیقت ترس از تنبیه بعد از آنها بود.