انواع برخوردهای انسان در برابر افراد مختلف، به دو دسته تقسیم می‌شود؛

1- رفتاری که متناسب با شرایط و رفتار دیگران می‌تواند تغییر کند!

2- رفتاری که باید در هر شرایطی، ثابت و بدون تغییر باقی بماند!

رفتار با والدین، از نوع دسته دوم بوده و در تمام شرایط، کاملاً ثابت است. به‌طوریکه هرگز اجازه تغییر نداریم.

به آیۀ 23 سوره‌ اسراء دقت کنید:«و قَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَ بِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا؛ خدای تو حکم فرموده که جز او را نپرستید و درباره پدر و مادر نیکویی کنید».

قرآن، احترام به والدین را در کنار مهمترین مسئلۀ دین؛ که «پرستش خداست» آورده است. سپس در آیۀ بعد، نحوۀ ارتباط با والدین را، با جزئی‌ترین حالت ممکن به تصویر می‌کشد:«وَ اخْفِضْ لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَهِ وَ قُلْ رَبِّ ارْحَمْهُما کَما رَبَّیانی‏ صَغیراً»(اسراء/۲۴)

همان‌طور که یک پرنده بال‌هایش را باز می‌کند؛ تو نیز برای پدر و مادر بال‌های تواضعت را باز کن، و تسلیم فرمان آنها باش.

و اما چند سؤال کلیدی، مهم و پرتکرار؛

– آیا رعایت چنین سطحی از تواضع و ادب، که مقبول خداوند و توصیۀ مؤکد قرآن است؛ از ما برمی‌آید؟

– آیا در مواردی که ممکن است از سوی والدین‌مان مورد ظلم قرار بگیریم نیز؛ موظف به رعایت چنین تواضع و ادبی می‌باشیم؟

– در چه مواقعی ‌مجازیم که از دستورات آنها اطاعت نکنیم؟

– در صورتی‌که میان همسر و والدین‌مان اختلافی رخ داد، چگونه به عدالت و انصاف، قضاوت کنیم؟

به تمام این سؤالات و بسیاری از پرسش‌های کلیدی ما در موضوع نحوۀ ارتباط‌مان با والدین، در مجموعۀ «حقوق والدین» به طور مبسوط و ریشه‌ای پاسخ داده شده است.

یادمان باشد؛ تا روابط‌ ما با والدین‌مان به تأیید خداوند نرسد؛ اعمال دیگرمان سعادت آفرین نخواهند بود.