انسان کیست؟ چیست؟ مقصد و منتهایش چیست؟ فلسفه آفرینش او چه بوده و جایگاه او در نظام خلقت کجاست؟ کمال او در چیست؟ … و هزاران سؤال دیگر مختص ذهن پرسشگر کسانیست که در پی رسیدن به سعادتند و بودنِ انسان را تصادفی و بی‌معنی نمی‌دانند. پاسخ همه این سؤالات و هر سؤال دیگری که چرایی وجود و خلقت انسان را نشانه رفته در علم انسان شناسی نهفته است. علم انسان شناسی، از جمله علوم پایه و باب ورود به هر نوع معرفتی به شمار می‌آید. براساس این علمِ پایه، انسان فقر مطلق و ربط مطلق به خالق خویش است. معصوم یا انسان کامل که استاد در علم انسان شناسی و یک انسان شناسِ کامل است عین ربط و عین فقر بودنِ انسان را درک کرده و دست به درخواست و دعا به سوی خدای غنی مطلق بلند می‌کند و با دعاهایش به انسان می‌آموزد که تنها با هستی مطلق باید انس گرفت و تنها از او باید درخواست کرد.
کتاب صحیفه سجادیه جامعه، یک کلاس از مدرسه انسان شناسی است و امام سجاد (علیه‌السلام) انشاءکننده و استاد این کلاس در دعاهایش راه معرفت به خدا و شناخت انسان را به ما نشان می‌دهد. ما در کلاس صحیفه سجادیه عین حقیقت و قوانین ریاضی خلقت را می‌فهمیم و در وجودمان بارور می‌کنیم. در کتاب صحیفه سجادیه و به طور کل در همه صحیفه‌های ائمه دو چیز خیلی به کار رفته و آن عبارت است از به کار بردن ضمیر متکلم وحده «أنا» یعنی «من» و دیگری ضمیر مخاطب «أنت» یعنی «تو». یعنی منِ انسانِ مسکین، مستکین، فقیر با انس و درخواست از تو غنی مطلق، عزیز مطلق و هستی مطلق به رحمانیت (عشق)، شادی و آرامش می‌رسم.
استاد محمد شجاعی علاوه بر مباحث «انسان شناسی مقدماتی» و «انسان شناسی پیشرفته» که در سال‌های قبل ارائه کردند؛ این بار انسان را در مکتب امام سجاد (علیه‌السلام) و با عنوان «انسان شناسی در آینۀ صحیفه سجادیه» مورد بحث و بررسی قرار داده‌اند. پیشنهاد می‌کنیم این کارگاه پرمغز و محتوا را از دست ندهید.