امتحان الهی یک قانون پیشرفته و فطرت بوده و منطبق با ساختار وجودی ماست.

خداوند، غیر از اینکه ما را آفریده «رب» ما نیز هست و کار رب و مربی تمرین دادن و آزمایش کردن است.

هدف خداوند از حضور انسان در زمین، پرورش او برای استفاده از شرایط بعد از دنیاست. درست مثل جنین که در رحم مادر، برای استفاده از شرایط دنیا آماده می‌شود.
و آنچه در زندگی بعد از دنیا بکار می‌آید و انسانها تنها قادرند همین یک سرمایه را با خود به آخرت منتقل کنند « قلب » آنهاست.
و این قلب به میزان سلامتش، اجازه استفاده از شرایط آخرتی را به انسان می‌دهد.

تمام امتحانات خداوند در دنیا، حول محور «قلب» او صورت می‌گیرد. زیرا قلب جایگاه معشوق‌ها و محبوب‌هاست. انسان با از دست دادن یا آسیب دیدن معشوق و محبوب‌هایش امتحان می‌شود و بر طبق واکنش صبر یا جزع و فزعی که نسبت به امتحان از خود نشان می‌دهد رتبه و درجه می‌گیرد و کم کم به این معرفت میرسد که تنها معشوق و محبوب خداوند است و بس.

تمامی امتحانات الهی کاملاً حکیمانه بوده و ابزار دریافت اسم در انسان می‌باشند.
اسماء الهی که به صورت بالقوه در فطرت انسان نهادینه شده‌اند در اثر گذراندن امتحانات الهی به زیباترین شکل به فعلیت در می‌آیند.
فهم و درک سنت امتحان، چرایی امتحان و اینکه چگونه باعث کسب اسم در ما و تربیت ما می‌شوند از مباحث پرکاربرد در زندگی روزمره ماست که در  کارگاه «زندگی؛ کلاس پُر از امتحان» به آن پرداخته شده است.