شرح زیارت آل یاسین و مراسم استغاثه جلسه 16

بیانات استاد محمد شجاعی در جلسهٔ ۱۶ از مجموعهٔ «شرح زیارت آل‌یس و استغاثه» جمعه ۱۸ خرداد ۱۴۰۳، تهران، قطعهٔ شهدای فانوس

۱. به‌کار گیری «کلمه» راهی برای انتقال درونیاتی است که از بیان آن قصد رسیدن به نتیجهٔ مشخصی را داریم.

۲. انسان با استفاده از کلمات عشق، علاقه و عقاید خود را منتقل کرده و بین خود و طرف مقاب قول و قرارهایی تنظیم میکند.

۳. درخواست معیت با معصوم و جدا نشدن از او علامت انسان عاشق است.

۴. زندگی در برزخ هزینه دارد و لازم است به وزان آن در دنیا تامین سرمایه داشته باشیم.

۵. در زیارت توجه به بی‌نهایت بودن خود الزامی‌ست؛ چرا که باید با عشقی ابدی وارد رابطه با معصوم شد.

۶. برقراری ارتباط عاطفی در دعا و مناجات، منوط به فهم معنای الفاظ است.

۷. رحمت، واژه‌ای که در بین کلمات انتقال‌دهندهٔ مفهوم عشق و محبت، سرآمد است.

۸. «رحمة الواسعه» عبارت انتخابی امام زمان(علیه‌السلام) در زیارت آل‌یس است تا اوج رحمان بودن ایشان را بفهمیم.

۹. ریشهٔ عدم فهم الفاظ، مناجات‌ها و ادعیه، عدم شناخت خود و امام است. ما با خود غیرحقیقی هیچ‌وقت موفق به برقراری رابطه نخواهیم شد.

۱۰. بیشترین اصرار خدا در قرآن کریم؛ فهم رب بودن اوست.

۱۱. پیغام ویژهٔ خدا برای همهٔ بندگان: به آن‌ها بگو من خودم بی‌نهایت غفور و بی‌نهایت مهربانم.

۱۲. شباهت به مربی مشروط به شناخت اوست. تا شناختی نباشد، شاخصه‌های سلامت و سعادت حاصل نمی‌شود.

۱۳. آزار دیدن از گذشتهٔ خود و دیگران، عدم توانایی در محبت به همه، نشانهٔ این است که هنوز وارد دین نشده‌ایم و تحت تربیت مربی قرار نداریم.

۱۴. امام زمان(علیه‌السلام) دارندهٔ تمام رحمانیت خداست. عالم تحت رحمانیت امام زمان(علیه‌السلام) مدیریت می‌شود.

۱۵. کوتاهی و مانع‌تراشی خواص در برپایی مراسم‌های استغاثه نشانهٔ عدم شناخت خود، عدم شناخت امام و عدم فهم رابطهٔ خود با امام است.