انسان شناسی در آئینه صحیفه سجادیه جلسه 21

بیانات استاد محمد شجاعی در جلسهٔ ۲۱ انسان‌شناسی در آئینهٔ صخیفهٔ سجادیه، ۶ خرداد ۱۴۰۳، قم

۱. ابتلای انسان به حرص یعنی به هر قیمتی که شده، مطلوب خود را حفظ می‌کند و درنتیجه به خواری و ذلت مبتلا می‌شود.

۲. حرص نسبت به دنیا بدترین نوع ذلت است.

۳. عزت، قدرت و تقوا، نشانه‌های دوری از حرص.

۴. حرص در داشتن نعمات دنیایی، مساوی با از دست دادن لذات و نعمات ابدی است.

۵. بچه‌ها یکی از مظاهر حرص هستند. سبک تربیت غلط والدین کودکان را در دام حرص می‌اندازد.

۶. کنترل در هزینه‌ها و عشق‌ورزی کافی به کودک، دو شرط حفظ کودکان از ابتلا به حرص است.

۷. حرص مرکب سختی و رنج است؛ چون قلب را در گیر می‌کند.

۸. ابتلا به حرص مساوی با مصرف بیشتر و مصرف نعمت بیشتر در دنیا مساوی‌ست با کم شدن سهم انسان در ابدیت!

۹. رمز ماندگار شدن نعمات دنیایی و ذخیرهٔ آن برای آخرت، هزینه کردن آن در مصارف خیر است.

۱۰. حرص با به طمع انداختن انسان، او را ازعبودیت خدا خارج می‌کند و به بندگی شیطان می‌کشاند.

۱۱. فهم روایت «من بکی علی‌الدنیا دخل النار» با تعریف حرص و عواقب آن

۱۲. شرط گذراندن دوران رحمی دنیا، حفظ شادی، آرامش و عشق